Alles achtergelaten en opnieuw geluk gevonden

Jezelf kunnen zijn, wij juichen het toe. Ongeacht jouw geslacht, religie, seksuele geaardheid of etniciteit waarderen we jou om wie je bent, wat je denkt en wat je zegt. In de serie BeingYou@AIG ontmoet je mensen die AIG uniek maken. En met 41 dienstjaren behoort Annie Joesman overduidelijk tot die categorie. Met een militaire coup, de decembermoorden en een binnenlandse burgerloog was het erg onrustig in Suriname. Annie vertrok daarom op jonge leeftijd met twee koffers naar Nederland. Die moeilijke stap pakte goed uit. “Ik voel me gewoon happy hier”. Hoe een rasoptimist haar thuisland achterliet en wederom geluk vond.

In 1980 kwam de militaire coup en in 1982 waren de decembermoorden die wij helaas van heel dichtbij hebben meegemaakt.

Hoe ben jij ooit met AIG in aanraking gekomen?

Ik ben opgegroeid in Suriname, wat maar een klein land is in Zuid Amerika. American Life Insurance Company (ALICO, zie kader) was op dat moment één van de grootste bedrijven in Suriname en iedereen wilde daarvoor werken. Dat bedrijf deed een wervingsronde op mijn school en toen ben ik één van de gelukkigen geworden. Ik was 19 jaar en mocht meteen gaan werken voor wat tevens het regionale kantoor van het Caribisch gebied was. Naast Suriname was dat dus ook Guyana, de Nederlandse Antillen, Barbados, Trinidad en de EC Islands.

Hoe ben jij ooit met AIG in aanraking gekomen?

Ik ben opgegroeid in Suriname, wat maar een klein land is in Zuid Amerika. American Life Insurance Company (ALICO, zie kader) was op dat moment één van de grootste bedrijven in Suriname en iedereen wilde daarvoor werken. Dat bedrijf deed een wervingsronde op mijn school en toen ben ik één van de gelukkigen geworden. Ik was 19 jaar en mocht meteen gaan werken voor wat tevens het regionale kantoor van het Caribisch gebied was. Naast Suriname was dat dus ook Guyana, de Nederlandse Antillen, Barbados, Trinidad en de EC Islands.

wee jaar later mocht ik, op mijn 21e, naar een Decentralisation Seminar in New York, om meer lokale bevoegdheden te verkrijgen. De directeur vertelde mij dat het goed zou zijn voor mijn loopbaan binnen het bedrijf. Ik was toen al getrouwd en ik had een dochter die in die periode haar eerste verjaardag zou vieren, op dezelfde dag als mijn moeder. Er was dus al een feestje gepland en ik wist niet goed wat ik nu moest doen. Uiteindelijk ben ik toch naar New York gegaan, maar daar heb ik mij toen best ongelukkig gevoeld. Vooral op de dag van de verjaardag. Maar ik heb er veel van geleerd en uiteindelijk is het allemaal toch ergens goed voor geweest. Het heeft me gebracht waar ik nu ben.

Je bent uiteindelijk in Nederland gaan werken. Hoe is dat gegaan?

Dat is begonnen door de politieke situatie in Suriname. In 1980 kwam de militaire coup en in 1982 waren de decembermoorden die wij helaas van heel dichtbij hebben meegemaakt. Later was er ook een burgeroorlog in het binnenland, tussen 1986 en 1989. Mijn man en ik begonnen toen na te denken om naar Nederland te komen. Die stap was wel heel moeilijk om te maken omdat ik de oudste ben van een gezin van zeven kinderen en mijn man de oudste van een gezin van vier kinderen. Wij zijn een hele hechte familie, dat laat je niet zomaar even achter.

Ik kreeg in Suriname altijd het Assurantie Magazine vanuit Nederland. Dat kreeg ik wel altijd heel laat, want het kwam natuurlijk met de boot. Daarin zag ik heel vaak advertenties voor mensen in de verzekeringsindustrie, maar ik kon natuurlijk niet vanuit Suriname even langskomen voor een sollicitatiegesprek. Wel werd mij vaak gezegd dat als ik in Nederland zou zijn, dat ik weer contact moest opnemen. Toen begon ik erin te geloven: ik kan dus wél een baan vinden in Nederland. Dat is natuurlijk het eerste waar je aan denkt als je naar Nederland vertrekt. Want waarom zou ik naar Nederland vertrekken als ik er geen werk kon vinden?

Mijn man en ik hebben het drie keer serieus overwogen voordat we uiteindelijk besloten om naar Nederland te komen om hier een toekomst op te bouwen. Ik heb mijn kinderen moeten achterlaten in Suriname, zij bleven daar twee jaar lang bij mijn ouders. Je kunt je voorstellen hoe zwaar dat is geweest, ik kan niet zonder mijn kinderen. Mijn man en ik kwamen hier naartoe met alleen twee koffers bij ons. Vervolgens zag ik in het Assurantie Magazine een advertentie van het Nederlandse kantoor van American Life Insurance Company. Toen ik dat zag heb ik direct een brief geschreven en mocht ik langskomen op gesprek.

Als er vragen zijn over een oud dossier hoor ik vaak van mensen, "vraag het aan Annie, zij weet het vast wel".

Kon je toen direct aan de slag?

Dat was niet zo eenvoudig. Wij waren voor Nederland natuurlijk ‘vreemdelingen’ geworden en dus werden wij behandeld zoals iedere andere vreemdeling: je moet een verblijfvergunning hebben. Dus in mijn eerste gesprek heb ik het bedrijf verteld dat zij mij niet formeel in dienst konden nemen omdat ik nog geen verblijfsvergunning en werkvergunning had. Maar ik bleek dé persoon te zijn waar het bedrijf al drie maanden dringend naar op zoek was. Zij vroegen mij toen hoe we het proces voor de vergunningen in gang konden zetten, want zij wilden mij graag helpen. Dat was echt mijn geluk. Ik ben bij de juiste mensen terecht gekomen.

Uiteindelijk heeft het bedrijf voor mij een werkvergunning aangevraagd. Dat was heel fijn, maar het werd niet goedgekeurd omdat ik nog geen verblijfsvergunning had. Zij hebben dat voor mij aangevochten, via mijn advocaat. Daarop volgde nog een afwijzing, met als reden dat er genoeg mensen in Nederland zouden zijn die dat werk hadden kunnen doen. De directeur heeft toen aangetoond dat hij al heel lang op zoek was en dat ik de juiste persoon was. Uiteindelijk heb ik toen een werkvergunning gekregen en de verblijfsvergunning volgde niet veel later. Toen heb ik eindelijk mijn kinderen naar Nederland kunnen halen.

Bij iedere handeling denk ik na wat voor gevolgen dat heeft voor mijn collega die het verder moet oppakken. Het leveren van kwaliteit vind ik heel belangrijk.

Hoe verschilde jouw functie in Nederland met jouw functie in Suriname?

In Suriname heb ik gewerkt voor AIG Group Management Division. Daar deed ik de collectieve verzekeringen en pensioenen. Toen ik in Nederland begon startte ik met de acceptatie en administratie van individuele verzekeringen. Later maakte ik de stap naar mijn vertrouwde domein: collectieve ongevallen- en reisverzekeringen. Ik heb eerst jarenlang als Underwriter gewerkt en meegewerkt aan een groeiende portefeuille en een sound and solid administratie. Inmiddels werk ik 41 jaar binnen AIG en ben ik één van de oudste medewerkers hier. Als er vragen zijn over een oud dossier hoor ik vaak van mensen, “vraag het aan Annie, zij weet het vast wel”. En dat is ook niet voor niets. Die nauwkeurigheid zit heel diep bij mij, in de manier van werken. Ik wil het gewoon allemaal goed doen. Dat zit hem bij wijze van spreken al in hoe je een polis opmaakt of kleine dingetjes verwerkt. Bij iedere handeling denk ik na wat voor gevolgen dat heeft voor mijn collega die het verder moet oppakken. Het leveren van kwaliteit vind ik heel belangrijk. Dat verwacht ik zelf namelijk ook als ik iets koop in de winkel. Maar hetzelfde geldt voor de mate van productiviteit: dat je met de juiste houding je werk doet en op de goede manier bezig bent.

Hoe zorg je ervoor dat je na 41 jaar nog met zoveel energie hier werkt?

Ik voel me gewoon happy hier. Ik ervaar de mensen hier als open en heel vrij. Misschien ligt dat ook aan de manier hoe ik met mensen omga. Maar ik zie veel van de waarden die ik belangrijk vind, terug in mijn werk. Voor mij is het heel belangrijk dat ik gelukkig ben. Echt gelukkig zijn lukt alleen als je jouw geluk met anderen kunt delen. Dat is het meest belangrijke, om positief naar de wereld te kijken. Niet bij de pakken neerzitten, maar doorzetten en ervoor zorgen dat het in de toekomst beter gaat.